Imię Mieczysława Weryhy Darowskiego zostało dziś uroczyście nadane Publicznej Szkole Podstawowej w Iskani. Placówka obrała za patrona powstańca styczniowego, którego doczesne szczątki leżą na starym iskańskim cmentarzu.
W uroczystości nadania imienia szkole wzięli udział uczniowie, rodzice, kadra nauczycielska, a także przedstawiciele samorządu, na czele z burmistrzem miasta i gminy Dubiecko, Jackiem Grzegorzakiem.
Szkoła Podstawowa w Iskani świętowała dzisiaj 160 rocznicę powstania styczniowego oraz nadanie imienia szkole – Mieczysława Weryhy Darowskiego. Gratulacje dla wszystkich, którzy sprawili, że to było bardzo podniosłe wydarzenie– podsumował burmistrz.
Życiorys bohatera
Nie znamy dokładnej daty narodzin Mieczysława Weryhy Darowskiego. Wiemy, że na świat przyszedł w 1843 r. w Sufczynie (obecnie gm. Bircza), a zmarł w Iskani, gdzie na miejscowym cmentarzu został pochowany.
Wywodził się z rodu senatorskiego Weryha Darowskich herbu Ślepowron, pierwotnie pochodzącego z ziemi sanockiej, a potem rozrzuconej po różnych miejscach. Był prawnukiem Szymona (zm. 1785), wnukiem Aleksandra Darowskiego (porucznik dragonów austriackich), synem Mieczysława (1810-1889, powstaniec listopadowy) i Anieli z domu Gozdowicz herbu Gozdawa rodem z Rakszawy. Miał pięcioro rodzeństwa: braci Ludwika, Janusza (ur. 1841, absolwent Politechniki Lwowskiej z 1866, inżynier cywilny), Kazimierza (ur. 1844, kształcił się na Politechnice Lwowskiej 1863-1865) oraz siostry Klaudię Wandę (zm. 1874, żona Zdzisława Onyszkiewicza) i Rozalię (zm. 1879). Po rabacji chłopskiej z 1846 i zrabowaniu majątku Darowskich w Jurowcach pod Sanokiem przeniósł się z rodziną do Lwowa. Tam w 1848 zniszczeniu uległ należący do jego ojca gmach mieszczący Szkołę Politechniczną. W insurekcji 1863 uczestniczyli także jego bracia Janusz, Kazimierz i Ludwik z których dwóch poniosło śmierć wskutek tychże walk: Ludwik w konsekwencji postrzału zmarł w 1863 w Krakowie, a ranny w bitwie pod Grochowiskami Kazimierz zakończył życie na skutek następczej choroby w 1870 we Lwowie.
Ukończył szkołę realną z egzaminem dojrzałości.W 1860 podjął studia na Akademii Technicznej (obecnie Politechnika) we Lwowie. Będąc na pierwszym roku studiów w 1861 był współzałożycielem koła Bratniej Pomocy (Bratniaki miały na celu m.in. rozdzielanie pomocy socjalnej dla niezamożnych studentów poprzez system pożyczek i stypendiów, prowadzenie tanich jadłodajni itp. W okresie międzywojnia zostały zdominowane przez narodowców), a w jego domu odbywały się posiedzenia komisji statutowej.
W chwili wybuchu powstania styczniowego 1863 przebywał w Krakowie. Przystąpił do tamtejszej organizacji i zajmował się pobieraniem podatków i wypłacaniem żołdu. Później służył w oddziałach Zygmunta Jordana i Jana Popiela ps. Chościakiewicza. W bitwie pod Komorowem został wzięty do niewoli i był więziony w Radomiu. Po zakończeniu powstania powrócił do studiów we Lwowie.
Po studiach pracował przy budowie kolei. Sprawował stanowisko dyrektora Towarzystwa Przemysłowego we Lwowie. W drugiej połowie XX wieku był właścicielem ziemskim. Posiadał Iskań, w połowie lat 80. figurował jako wyłączny właściciel dóbr tabularnych w Rakszawie a około 1890 wspólnie z hr. Antonim Gozdowiczem,
Od około 1874 do około 1881 zasiadał w Radzie c. k. powiatu łańcuckiego, wybrany z grupy większych posiadłości i pełnił w tym okresie funkcję członka wydziału[. Z ramienia Rady powiatowej od około 1877 do około 1880 był delegatem do C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Rzeszowie. Działał w C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Łańcucie, w której od około 1877 do około 1879 był zastępcą członka, a od około 1879 do około 1883 członkiem. Od około 1880 do około 1882 był detaksatorem wydziału okręgowego Kolbuszowa-Łańcut C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Jako właściciel ziemski z Rakszawy od około 1884 do około 1895 pełnił funkcję taksatora dóbr przy C. K. Sądzie Obwodowym w Rzeszowie. Od około 1896 do około 1905 był członkiem oddziału przemysko-mościsko-bireckiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego.
Pochowany został na iskańskim cmentarzu. Do tej pory niewiele mówiło się o jego postaci. Nawet w społeczeństwie ziemi dubieckiej niewiele osób zna tę postać.
Ojciec kłócił się z Mickiewiczem
Warto dodać, że ojciec Mieczysława, również Mieczysław, był powstańcem listopadowym.
korespondował z samym Adamem Mickiewiczem. Niespełna kilka miesięcy po pierwodruku „Konrada Wallenroda”, Darowski wydał w Krakowie ów dzieło własnym nakładem. Wydrukowano wówczas 500 egzemplarzy, co strasznie skrzywdziło samego autora.
Mickiewicz miał napisać do Darowskiego seniora: „Jesteś prawnikiem, a postąpiłeś bezprawnie . Przedrukiem swoim skrzywdziłeś autora, którego prawa do jego własności powinieneś był szanować”.
