W 2 ćw. XIX w. powstał z inicjatywy Józefa Gwalberta Pawlikowskiego w Medyce ogród botaniczny, zespół oranżerii i cieplarni a w 1830 r. słynna szkoła ogrodnicza, dla której wybudowano budynek, zachowany do dziś. Ogrody słynęły z kolekcji roślin, produkcję szkółkarską rozprowadzano w całej Europie. W 1890 r. rozebrano pałac oraz oficynę południową, oficyna północna zwana „Domem powstańców” została rozebrana później, w 1915 r. Na miejscu oficyny południowej wzniesiono pocz. XX w. oficynę – dom gościnny w typie willi szwajcarskiej, zachowany do dziś. W latach 1921-25 wzniesiony został z inicjatywy Michała Pawlikowskiego tzw. nowy dwór na miejscu dawnej oranżerii, w głębi parku. Budynek ten został w czasie II wojny doszczętnie zniszczony i ograbiony a po latach użytkowania go przez PGR został rozebrany w latach 60. XX w. W latach 70. zasypano pozostałości fos i zniwelowano wały ziemne, sady i ogrody podupadły.
Do dziś zachowały się dwa obiekty dawnego założenia dworskiego: dom gościnny oraz dawna szkoła, zwana też sędziówką, gdyż służyła Pawlikowskim jako miejsce wymierzania kar cielesnych. Z rozległych niegdyś ogrodów zachował się do dziś park, czytelny jest także częściowo dawny układ wodny.
Zespół dworski znajduje się w północnej części miejscowości, na terenie stosunkowo płaskim, zawiera w swoim obszarze dawne starorzecze rzeki San oraz wyspę otoczoną jego wodami. Od południa i zachodu ogranicza go zabudowa wsi, od północy łąki i pola uprawne i pola uprawne.
